نه واقع این دو نفر چه فکری پیش خودشون کردن؟

 من دیگه حرفی ندارم!!!

دلم میخواست های من زیادند..
بلندند...
طولانیند...
اما مهمترین دلم میخواست ها اینست که :
انسان باشم.
انسان بمانم .
انسان محشور شوم...
چقدر وقت کم است .
تا وقت دارم باید مهرورزی کنم به همین چند نفر که ازتمام مردم دنیا بامن نفس می کشند.
باید مهر بورزم به همین جغرافیایی که سهم من است از جهان.
وقت کم است بایدخوب باشم .
مهربان باشم.
ودوست بدارم همه زیباییها را ......
میگویند انسانهای خوب به بهشت میروند اما من میگویم انسانهای خوب هرکجا باشند آنجا بهشت است

پسر بچه فقیری وارد کافی شاپ شد و پشت میز نشست.
خدمتکار برای سفارش گرفتن به سراغش رفت. پسر پرسید:
بستنی شکلاتی چند است؟
خدمتکار گفت 50 سنت.پسرک پول خردهایش را شمرد بعد پرسید بستی معمولی چند است؟
خدمتکار با توجه به این که تمام میزها پرشده بود و عده نیز بیرون کافی شاپ منتظر بودن با بی حوصلگی گفت :35 سنت
پسر گفت برای من بستنی معمولی بیاورید.
خدمتکار بی حوصله یک بستنی از ته مانده های بستنی های دیگران آورد و صورت حساب را به پسرک دادو رفت،
پسر بستنی را تمام کرد صورتحساب را برداشت و پولش را به صندوق پرداخت کرد و رفت..
هنگامی که خدمتکار برای تمیز کردن میز رفت گریه اش گرفت ،پسر بچه درروی میز در کنار بشقاب خالی 15سنت انعام گذاشته بود در صورتی که میتوانست بستنی شکلاتی بخرد.
آری شکسپیر زیبا میگوید:
بعضی بزرگ زاده می شوند،
برخی بزرگی را بدست می آورند،و بعضی بزرگی را بدون اینکه بخواهند با خود دارند.



خیلی این داستانو دوسش داشتم!!!!!

سریال پایتخت ۴ که در شب های ماه مبارک رمضان پخش می شود در تیتراژ پایانی سوتی جالبی داده است که در بالا مشاهده می کنید.والا من که امشب قراره بشینم کل تیتراژ سریالو ببینم شما چطور؟؟؟

خوشبختی چیز عجیبی است،
درست مثل یك معجزه،
وقتی می‌آید گام هایش آنقدر آرام است
كه شاید حتی صدای پایش را نشنوی
اما وقتی نیست
دردش را تا مغز استخوان حس می‌كنی. خوشبختی یك حس درونی است،
هیچ‌كس غیر از خودمان نیز نمی‌تواند خوشبختمان كند،
خوشبختی حاصل نوع نگاه ما به زندگی است.

سه جمله آخر کوروش :


تابوتم را پزشکان حمل کنندتا همه بدانند هیچ طبیبی نمیتواند جلومرگ را بگیرد .

تمام طلاهایم را در مسیر حرکتم بریزید تا مردم بدانند مال نتوانست نجاتم دهد.

دست هایم را از تابوت بیرون بگذارید تا بدانند که باید با دست
خالی رفت.

« بیهوده متاز که مقصد خاک است »